Carolien Boedijn

Biografie
Carolina Ruurdina Boedijn wordt geboren op 24 december 1929 op Java, Indonesië.
Na een jeugd doorgebracht in jappenkampen verhuist zij met haar ouders en zusje Marianna naar Nederland. De beide meisjes hebben een creatief talent.
Marianna wordt een bekend balletdanseres. Onder de artiestennaam Marianne Hilarides wordt ze Nederlands eerst echte prima ballerina.
Carolien rondt met succes haar opleiding aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag af. Ze vertrekt naar Parijs om daar verder te studeren aan de Academie La Grande Chaumière. Terug in Amsterdam gaat ze lesgeven aan studenten van De Werkschuit en niet veel later ook aan de I.V.O- school in Bloemendaal. Naast haar werk als lerares is Carolien altijd blijven schilderen. Zij exposeerde onder meer bij De Posthoorngroep in Den Haag, bij het kunstenaarscollectief Liga Nieuw Beelden en in het Stedelijk Museum te Amsterdam.
Schilderen raakt het wezenlijke

Bres planète nr. 5.
kunstenaars van onze tijd
“Mijn schilderijen willen iets zeggen wat met ervaren en beleven te maken heeft en wat niet in woorden uit te drukken is.
Ik heb het nadrukkelijk over schilderijen als ik over mijn werk spreek. Zelfs al hebben ze zo nu en dan reliëfwerking en al wijken ze ook af van het gebruikelijke olieverfschilderij.
Voor mij heeft het een aparte betekenis. Het is een plat vlak waar ik de omringende chaos en onbegrepen dingen binnen en buiten mij, probeer te rangschikken en bewust te maken. Met afmetingen door mij gekozen, uit de ruimte om mij heen.
Een raam dus waarbinnen ik iets plaats en onderlinge verbanden leg.
Het onophoudelijk bezig zijn met deze materie schept een sfeer waar dingen kunnen gebeuren in het schilderij, als wel in mezelf.
Zodoende bemerk je dat er veranderingen plaatshebben tijdens het werk en daarna. Dat je zoekend iets ervaart, wat er daarvoor niet was. Dat hierdoor de situatie verandert en je nu dieper in een nieuw gebied doordringt en op een ander plan komt. Dit zijn de momenten waarin je je bewust wordt dat schilderen meer is dan het maken van aardige composities of kleureffecten. Maar dat het het wezenlijke van de dingen raakt en dat het opwelt uit een diepte die we zelf waarschijnlijk ook niet precies kunnen bevatten.”